La Paz, Copacabana y Puno

Zooooooo. Word wel weer s tijd voor een update dacht ik zelf :-)

4 februari
Heeeerlijk uitgeslapen tot 8.00 en ff foto´s van me camera gehaald en op me USB gezet. Want als me camera gepikt word ben ik al me foto´s kwijt. En dat wil ik niet! Verder me bloggie bijgewerkt. Ik vind het echt heel leuk dat iedereen meeleest en met me meegeniet. Geniet ook elke keer weer van jullie reacties. Doet me goed :-)
De Deense jongen (Andreas) die in hetzelfde hostel in San Pedro zat is vanmorgen ook gearriveerd dus lekker de toerist uithangen. Eerst langs de kathedraal van Sint Fransisco gegaan. Helaas mocht je binnen geen foto´s maken. Toen langs de Witches Market waar ik een lekkere warme muts en een fleurige sjaal gekocht heb.Andreas had gehoord van een free walking tour van de Red Cap organisatie, die door locals word gegeven. Deze start om 14.00 uur vanaf Plaza San Pedro. Hier is ook de San Pedro gevangenis. Oorspronkelijk zaten er hier 500 gevangenen, maar ondertussen zijn dit er al 2500 geworden en hebben de gevangenen de gevangenis overgenomen. Het is een eigen commuinity geworden. Ze gaven heel veel info, maar gezien mijn briljante geheugen ben ik de helft alweer vergeten. We zijn nog langs de Witches Market gegaan en langs ¨gewone¨markten. En als je hier ongevraagd foto´s maakt van die schattige dametjes achter hun toko dan word je bekogeld met rotte tomaten, dus dat heb ik maar niet gedaan :-) De tour eindigde in een 5-sterren hotel vanwaar wij op de 15e verdieping konden genieten van het uitzicht van La Paz. Uitzicht was top, want La Paz ligt in een soort van kom-vorm. Dus het centrum ligt beneden. De stad is langs de hellingen omhoog gebouwd. Morgen is het tijd voor Death Road, dus geen cerveza en op tijd te bed, cause i wanna survive!

5 februari
Om 7.00 uur verzamelen bij een cafeetje. Daar ff kunnen ontbijten met een bakkie koffie en om 7.30 de bus in en op weg naar Death Road! het schijnt dat er jaarlijkst 200-300 weggebruikers omkomen op deze weg. Langs de weg zie je ook enorm veel kruizen van mense die omgekomen zijn. De meeste ongelukken komen door bus- of vrachtwagens die van de weg raken en het ravijn in kiepen. ook zijn er kruizen voor mensen die zijn overleden tijdens een mountainbiketocht op deze weg. Juistem! Precies datgene wat wij vandaag gaan doen! We hebben geboekt bij Gravity Assistance. Een van de duurste, maar wel een van de beste. De fietsen die wij kregen waren pas 7 weken oud. Maar goed, we zitten dus in de bus op weg naar een of ander check-point, maar mochten niet verder omdat er een barst in de voorruit zat. Dus wachten op een nieuwe bus. terwijl we wachten kregen we alvast onze kleding. Broek, jas, helm en handschoenen. Ja handschoenen, want bovenaan de berg was het ijzig koud! Ligt op iets van 4000 meter dus tja... Eindelijk komt het andere bussie en kunnen we van start. ieder kreeg zijn eigen fiets en moest die ook de hele tour behouden. Alles werd op wens ingesteld. Bv. het gebruik van je voorrem. Of je dat met links of met rechts wou. Daarna kregen we een safety instructie en konden we ff oefenen. Het eerste stuk ging downhill over het asfalt dus kon je ff gevoel met de fiets opdoen. Ging wel lekker ook al reden we in de mist met regen en koude wind. Ik had gewoon een bevroren voorhoofd haha. Toen was het tijd voor de echte Death Road. Op een smal weggetje van zand, grind, kiezeltjes 40 km. naar beneden sjezen. Pretty scary shit, want het ravijn is links naast je en guess what..we moesten ook nog aan de linkerkant rijden! Onderweg werd het wel steeds warmer en af en toe moest je onder een waterval doorfietsten waardoor je zeiknat was, maar wel lekker afgekoeld :-) Aan het einde van de trip, want jawel SURVIVED!, zijn we nog naar een opvangcentrum voor apen en andere beestjes geweest. leuk om te zien. Weer terug met het bussie via Death Road omhoog en op een gegeven moment slipt het bussie zo richting het ravijn! Iedereen gillen, wowwwww doodeng! Maar gelukkig (want toeval bestaat niet) was er een bulldozer die de weg voor ons maakte en konden we weer doorrijden. Bij het hostel nog lekker biertje gedaan met ze allen

6 februari
Het regent! Wat op zich logisch in in het regenseizoen, maar niet veel gedaan. Me vieze kleren lekker asociaal onder de douche gewassen en aan me bedje te drogen gehangen. Me gympies waren nog zeiknat van gisteren dus die heb ik met een fohn op me gemakkie zitten te drogen. ´s avonds big party in het hostel! Free Shots hahahaha

7 februari
Ietwat brak van gisteren, dus niet veel gedaan. Nog met Aline rondje door de stad gedaan en op tijd te bed. Morgen om 7.30 staat de bus klaar om ons naar Copacabana te brengen

8 februari
7.30 pick-up van het hostel en op naar Copacabana. Dit dorpje ligt aan het Titicacameer. Dat is het grootste meer van Zuid-Amerika en ligt op 3812 meter boven de zeespiegel. Heel gezellig en gemoederlijk dorpje. Geinstalleerd in hostel Sonia en het dorpje verkennen. Langs het meer zit een rij van zo´n 15 kleine restaurantjes. Bij nr 8 heerlijk gegeten en daarna tijd voor de beklimming van Cerro Calvario. Vanaf boven heb je een prachtig uitzicht over de baai met het stadje. In het dorpje nog een bezoek gebracht een de Basiliek. Deze is enorm groot en heel mooi wit. Binnenin is de ¨camarin de la virgen de candelaria´. Dit is een standbeeld wat stamd uit de 15 eeuw. maar helaas...no photo´s. Verder de tour voor morgen geboekt (Isla del Sol) en te bed!

9 februari
Daytrip naar Isla de Sol. Dit is het heilige Inca eiland. De naam is afkomstig uit het Aymara Kota Kahuana, wat meerzicht betekend. Volgens Inca legendes is dit het eiland waar de zonnegod Inti werd geboren en daarmee hun beschaving begon. Zo´n 2,5 varen kwamen we aan op het noordelijkste puntje van het eiland. Vandaaruit kon je een wandeltocht naar het zuiden doen. Volgens de mevrouw van het reisbureau duurde deze toch 3 uurtjes (en je had 5 uur de tijd voordat de boot weer vertrok) en was het een vlakke routen. Eeehmmm..nou nee! Op en neer en op en neer..pffff. uiteindelijk bleken we 13 km. in plaats van de 8 die het mevrouwtje gezegd had gelopen te hebben en hadden we op de nipper de boot terug naar het vasteland gered. En die locals zijn nog slim ook, want na zoveel km. kom je bij een knakker uit waar je ff moet betalen. En ja tuurlijk doe je dat, want je wilt of kunt niet helemaal weer terug. Op het vasteland samen met een engels stel (Rickkie en Amie), Andreas, Aline en een of andere vage pipo uit Ierland die nog uit de kast moet komen :-) een biertje gedaan bij een gezellig tentje aan het water in het zonnetje en afgesproken om met ze allen te gaan eten. Er was gister regen en onweer dus de halve stad zit zonder electriciteit. Wel heerlijk gegeten en bij terugkomst in het hostel me tassie weer pakken want morgen is het tijd voor Puno!! Bus leaves at 9.00

10 februari
Busrit was top, ook geen hysterie bij de grensovergang, centjes gewisseld. top! Andreas had een andere bus dan mij dus die zou op me wachten bij het busstation. Aline gaat rechtstreeks door naar Cuzco en Ruud arriveert vanmiddag vanuit La Paz. Denk je lekker ff een taxi te pakken naar het hostel stopt deze halverwege en zegd doodleuk, nee ik kan niet verder vanwege het feest hier in de stad. Lijkt wel een soort van carnaval. Zegt die kerel, ja je moet deze straat oversteken en dan aan de andere kant weer een taxi zoeken. Dus wij lopen met onze backpacks. Staan we dus middenin de feestvierende mensen! Hahaha sta je dan met je backpackie :-) Taxi gepakt en ingecheckt bij hostel Aymarak. Op jacht naar de ATM...en ja je raad het waarschijnlijk al... deze zitten precies in de straat waar de parade doorheen trekt. Dus heerlijk ff cultuur opgesnoven wat gegeten en toen was Ruud er. Dus wij weer de straat omhoog gelopen...Puno ligt op een berg en alle straten lopen af richting het meer. Naar beneden is niet zo erg maar omhoog..pffff haahaha. Toen langs Cerrito Huajsapata. Hierbovenop staat Manco Capac en bied een mooi uitzicht over de stad. ´s avonds weer naar het feestje beneden (gaat denk non-stop door) en lekker pizza gegeten. Morgen tripje naar de Floating Islands

11 februari
Pick up van het hostel om 8.45 en wat voor mensen zitten er in de bus... juist ja. Van die mensen die je niet met Hola begroeten maar met Bonjour. Nou ik was er alweer klaar mee. Lache hoor want onze gids sprak spaans en engels en geen frans whahahahahaha...Karma denk ik dan maar. tripje was leuk, maar veeeeelste toeristisch. Elke boot had zijn eigen eiland om aan te meren. maar het was wel interessant om te zien hoe zo´n eiland opgebouwd word en je mocht ook bij de mensen binnen kijiken. Ze doen dus zeg maar de was, het douchen en het toiletteren allemaal in het meer. Ik zeg: lekker fris! De dag begon koud, maar in de midag werd het lekker warm. Soepie gegeten en gechilled in het hostel. Nu dus me verhaal aan het typen en zometeen me tas pakken want morgen vertrekt het bussie alweer naar Cuzco waar ik Aline weer zie en ook meteen gedag ga zeggen, want ze gaat hierna een andere kant op en ik ga richting Arequipa.

Nou friends and family, dit was hem weer ff voor nu.
Tijd gaat wel snel hoor. Nog een maandje en ik ben er alweer.

Love you all and keep me posted als er belangrijke dingen gebeuren. Gelukkig heb ik Wifi dus blijf ik ook op de hoogte van de OS. Toppertjes die schaatsers van ons he!! En ook het voetbal word gewoon gevolgd hier haha. Lang leve de live-stream :-) (haha Harrie, ik blijf gewoon stug in de 37e minuut plassen hoor. With or without you)

Beso Renee